Modlitwa Siedmiolinijkowa
do Guru Rinpocze
NAUKI UDZIELONE PRZEZ TULKU DAKPĘ RINPOCZE
DROPAN LING 2024
Część 7.
ཧཱུྃ༔ ཨོ་རྒྱན་ཡུལ་གྱི་ནུབ་བྱང་མཚམས༔
HUNG UR GIEN JUL GI NUB DZIANG TSAM
Hung. W północno-zachodnim krańcu krainy Urgjen
པདྨ་གེ་སར་སྡོང་པོ་ལ༔
PE MA GE SAR DONG PO LA
Na drzewie pema gesar w sercu kwiatu lotosu
ཡ་མཚན་མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་བརྙེས༔
JAM TSEN CZIOG GI NGÖ DRUB NIE
Jesteś ty, obdarzony wspaniałymi i najwyższymi mocami
པདྨ་འབྱུང་གནས་ཞེས་སུ་གྲགས༔
PE MA DZIUNG NE SZIE SU DRAG
Znany jako Zrodzony z Lotosu
འཁོར་དུ་མཁའ་འགྲོ་མང་པོས་བསྐོར༔
KHOR DU KHAN DRO MANG PÖ KOR
Otoczony przez orszak wielu Dakiń
ཁྱེད་ཀྱི་རྗེས་སུ་བདག་བསྒྲུབ་ཀྱིས༔
KHIE KI DZIE SU DAG DRUB KI
Praktykuję i podążam za tobą
བྱིན་གྱིས་རློབས་ཕྱིར་གཤེགས་སུ་གསོལ༔
DZIN GI LAB CZIR SZIEG SU SOL
Proszę przyjdź, by udzielić swego błogosławieństwa
གུ་རུ་པདྨ་སིདྡྷི་ཧཱུྃ༔
GU RU PE MA SIDDHI HUNG
Padmasambhawo, udziel mi urzeczywistnienia!
Dzisiaj rano omawialiśmy, kim jest Pema Dziungne, czyli Padmasambhawa. Guru Padmasambhawa jest ucieleśnieniem trzech kaj – trzech ciał buddów, czyli dharmakaji sambogakaji i nirmanakaji. Poznaliście także, że Padmasambhawa to w istocie natura buddy, czyli natura waszego umysłu. Natura buddy obejmuje trzy kaje. Rano omawialiśmy linijkę PEMA GE SAR DONG PO LA. PEMA oznacza pierwotną czystość, związaną z dharmakają. GE SAR odnosi się do świetlistości, będącej aspektem sambogakaji.
DONG PO symbolizuje jedność tych dwóch aspektów, czyli nirmanakaję. W dzogczen mówi się, że współczujący aspekt rigpy, wynikający z połączenia dharmakaji i sambogakaji, manifestuje się jako nirmanakaja. Esencją natury buddy jest pustość, jej naturą świetlistość, a energią rigpa, czyli nirmanakaja. Te trzy aspekty są nieodłączne, choć dla jasności używamy oddzielnych określeń. Natura, esencja i rigpa to Pema Dziungne – natura waszego umysłu.
W dzogczen wiele uwagi poświęca się tym trzem aspektom. Dzogczen, czyli wielka doskonałość, odnosi się do natury buddy, która posiada wszystkie oświecone właściwości buddów i stanowi podstawę dzogczen. Praktykując kadak (pierwotną czystość) i lhyndrub (spontaniczne istnienie), bezpośrednio odwołujecie się do tej podstawy. Praktyka świetlistości, szczególnie w togal, zmienia wasze wizje.
Stopniowo pojawiają się wizje bóstw, co wskazuje, że ścieżka jest ściśle powiązana z podstawą. Jest to ścieżka wielkiej doskonałości. Gdy podążacie właściwą ścieżką, wasz umysł przekształca się w formę światła. Nawet ciało może stać się ciałem światła, jak w przypadku Padmasambhawy, Wimalamitry i innych wielkich praktykujących dzogpa czienpo, których zwykłe ciała przemieniły się w ciała światła. To rezultat wielkiej doskonałości. Podstawa i rezultat wielkiej doskonałości są tym samym – nie są oddzielone.
To jedynie brak zrozumienia podstawy sprawia, że potrzebujecie ścieżki. Choć może się wydawać, że podstawa, ścieżka i rezultat to trzy różne rzeczy, już posiadacie ten owoc.
Musicie w pełni zrozumieć naturę buddy, aby dostrzec, że jest to rzeczywistość trzech kaji, trzech korzeni i trzech klejnotów, czyli Pema Dziungne, Padmasambhawy.
Mipham Rinpocze używał wielu nazw dla natury umysłu. Różne tradycje buddyjskie nadają jej różne określenia: Samantabhadra (pierwotny budda), dharmadhatu (nadzwyczajna doskonałość), natura bodhiczitty, takość, absolutna prawda, samopowstająca mądrość, natura buddy, mądrość dająca samsarę i nirwanę, autentyczny umysł świetlistości, spontaniczna błogość, heruka, wielka madhjamika, wielka mahamudra czy dzogpa czienpo. Nauki sutrajany, tantrajany i dzogczenjany stosują różne określenia, lecz wszystkie wskazują na świetlistość waszego umysłu w obecnej chwili.
W tej świątyni widzicie niezliczone formy bóstw i buddów, a to tylko jedna linia – istnieje ich znacznie więcej. Są groźne, łagodne, z jedną lub wieloma parami rąk i oczu, w niezliczonych postaciach. Jednak prawdziwa natura bóstw jest bezforemna i pozbawiona koloru. Nawet Guru Rinpocze, o którym mówimy w kontekście ośmiu, sześciu, dwudziestu jeden czy pięćdziesięciu ośmiu manifestacji, w swej ostatecznej rzeczywistości jest naturą umysłu. Nie dotyczy to wtedy form, kolorów, miejsc czy krajów. Jeśli jako praktykujący nie macie najmniejszego doświadczenia natury buddy, trudno uznać was za prawdziwych praktykujących. Tantra oznacza nieprzerwaną kontynuację w wyrażaniu natury buddy. Wasze fizyczne ciało jest nietrwałe i obróci się w proch po śmierci, ale umysł pozostaje niezniszczalny.
Szukając źródła umysłu, odnajdujecie świetlistość. Mówiąc o świadomości tego lub przyszłych żywotów, ostatecznie odnosicie się do jednego umysłu świetlistości. Pochodzicie ze światła, a pewnego dnia wasz umysł się w nim rozpuści. To, co dzieje się pomiędzy, nazywa się bardo. Obecnie wiele osób mylnie utożsamia bardo jedynie ze śmiercią. Bardo to stan między utratą świetlistości a powrotem do niej, obejmujący sześć lub, według niektórych nauk, cztery stany. Podkreślamy, że wasz umysł jest świetlistością, a to nazywamy tantrą.
Jako praktykujący tantrę powinniście mieć zaufanie i pewność co do własnej świetlistości. Dzięki temu oświecenie staje się dla was osiągalne. Praktykując tantrę w ten sposób, osiągniecie oświecenie szybciej niż na ścieżce sutrajany. Dlatego zaufanie do własnej świetlistości jest kluczowe. To Guru Padmasambhawa, oświecone istoty, niezależnie od nazwy. Teksty mówią, że wszyscy buddowie są jednością w niezmierzonej świetlistości, a orszaki nie są od nich oddzielone. Macie w sobie buddów trzech czasów. Najważniejsze jest urzeczywistnienie tej mądrości, czyli Pema Dziungne.
Mówimy o pięciu czy dwóch mądrościach, lecz wszystko sprowadza się do urzeczywistnienia jednej mądrości. Wyrażenie KHORDU KHANDRO MANG PÖ KOR odnosi się do orszaku. Na poziomie relatywnym można porównać to do szefa otoczonego podwładnymi, ale ostateczne zrozumienie jest inne. Na poziomie relatywnym mówimy o orszaku, ale z perspektywy ostatecznej – o jedności. Dotyczy to każdego przedmiotu i zjawiska.
Mówimy o wielorakiej mądrości, związanej z dharmadhatu, zwanej mądrością takości. Gdy natura wszystkich zjawisk zostaje urzeczywistniona w jednym momencie, nazywa się to mądrością zwierciadła. Wszystkie te mądrości są manifestacjami jednej mądrości świetlistości. KHOR oznacza orszak, KHA – przestrzeń, DRO – poruszanie się, MANG PÖ – wielość. KHAN symbolizuje przestrzeń dharmadhatu. Urzeczywistnienie rigpy to nieprzerwany przekaz energii, natura przestrzeni. MANG PÖ symbolizuje ruch, przez który urzeczywistniacie naturę zjawisk. Ktoś, kto urzeczywistnił dharmadhatu, porusza się w niej jak khandro.
Energia rigpy jest niewyczerpana i nieprzerwana, a jedna mądrość manifestuje się jako wiele mądrości – pięć, dwie lub więcej. Oznacza to osiągnięcie pierwotnej mądrości i jej manifestacji, które tworzą orszak. Dla zwykłego umysłu ruch tych mądrości pozostaje niezrozumiały. Dlatego Mipham Rinpocze używał takich porównań. Mówimy o pięciu rodzinach buddów, stu łagodnych i groźnych bóstwach lub jednej rodzinie obejmującej wszystko. Na przykład Dordże Sempa reprezentuje wszystkie rodziny buddów. Oświecone istoty łączą jedność i wielość – czasem jak jeden szef z wieloma podwładnymi, czasem jak wielu szefów z jednym podwładnym. To rzeczywistość wszystkich czujących istot, która jest w was cały czas.
Linijka KHIE KI DZIE SU DAG DRUB KI oznacza, że powinniście podążać za urzeczywistnieniem wszystkich buddów i oświecenia. Nie pojmujecie jeszcze natury buddy. Uttaratantra podaje dziewięć argumentów, dlaczego posiadacie naturę buddy, mimo że jej nie rozumiecie. Jeden z nich to przykład biednej rodziny mieszkającej w domu, pod którym ukryty jest klejnot spełniający życzenia. Biedacy nie zdają sobie sprawy z jego obecności, a klejnot nie może sam zwrócić ich uwagi. Żyją w ubóstwie, szukając pożywienia i ubrań w odległych miejscach, żebrząc. Pewnego dnia ktoś odkrywa klejnot i umieszcza go w czystym miejscu. Jedna z kobiet zaczyna się do niego modlić, a jej życzenia się spełniają.
Pomimo posiadania klejnotu, przez długi czas była biedna. Podobnie jak ci biedacy, nie dostrzegacie właściwości oświecenia, szukając ich na zewnątrz – w Indiach, Tybecie, u mistrzów czy w tekstach. Prawdziwe oświecenie jest w was. Wielcy mistrzowie, których oczy dostrzegają ten klejnot, wskazują na naturę waszego umysłu i rigpę. Dlatego musicie podejmować wysiłki, oczyszczać się, składać ofiary i recytować modlitwy aspiracji. Budda, obracając trzykrotnie kołem nauk dharmy, w drugim obrocie wyjaśnił naturę zjawisk dharmadhatu, a w trzecim – świetlistość. Tantry dogłębnie omawiają jedność tych aspektów. Na ścieżce wielkiej doskonałości istnieje wiele kluczowych instrukcji.
KHIE KI DZIE SU DAG DRUB KI odnosi się do konieczności praktyki i osiągnięcia. Kluczowy jest pogląd – zaufanie, pewność i podjęcie decyzji. W Trzech Słowach Garaba Dordże pierwsze słowo to zrozumienie, drugie – pewność co do rigpy chwili obecnej, czyli natury buddy waszego umysłu. Mipham Rinpocze podkreśla, że brakuje wam pewności. Choć wielu sądzi, że rozpoznanie rigpy jest trudne, mistrzowie twierdzą, że jest to proste – tak proste, że nikt w to nie wierzy. Praktyka z pewnością i zaufaniem do umysłu buddy jest kluczowa. Tak powinniście medytować, by wasz nieczysty umysł przemienił się w świetlistość.
Linijka DZIN GI LAB CZIR mówi o błogosławieństwie i jest wołaniem: „Przyjdź i pobłogosław”. Błogosławieństwo oznacza transformację – wasz zwykły umysł staje się świetlistością, co jest wielkim błogosławieństwem. Obecnie, będąc w samsarze, doświadczacie cierpienia, które jest dla was rzeczywiste. Nauki dzogpa czienpo wskazują, że śnicie. Choć wydaje wam się, że jesteście przebudzeni, a doświadczane wydarzenia są prawdziwe, we śnie cierpienie czy radość wydają się autentyczne.
Dopóki się nie obudzicie, wszystko przeżywacie, jakby było rzeczywiste. Dobry sen przynosi radość, zły – cierpienie. Sen pojawia się z powodu senności i trwa, dopóki śpicie. Rozpuszcza się w śniącym umyśle. Po przebudzeniu wiecie, że to nie było prawdziwe. Wasze obecne cierpienie, choć rzeczywiste, pojawia się i pozostaje w dharmadhatu. Musicie je rozpuścić w dharmadhatu, stosując kluczowe instrukcje i podejmując wysiłek medytacyjny, aby przebudzić się z tego snu. Gdy osiągniecie urzeczywistnienie, zrozumiecie, że wszystkie doświadczenia były jak sen, a wasze postrzeganie się zmieni.
Dlatego używamy słowa „błogosławieństwo”, które obejmuje instrukcje guru, słuchanie, kontemplowanie i medytację nad naukami oraz urzeczywistnienie. Tybetańskie słowo SZIEG oznacza „przybyć” lub „pójść”, jak w Sutrze Lotosu: „tejata gate gate para gate” – idź, idź, przekrocz [samsarę]. SZIEG oznacza przekroczenie samsary ku nadzwyczajnemu aspektowi mądrości. Prawdziwe błogosławieństwo to kluczowe instrukcje i wysiłek medytacyjny, który pozwala wam przekroczyć samsarę ku rzeczywistości.
Tematem dzisiejszego wykładu jest urzeczywistnienie waszego umysłu, czyli Padmasambhawy. Nauki czterech indyjskich szkół i dziewięciu jan – pojazdów – sprowadzają się do zrozumienia natury buddy. Oznacza to urzeczywistnienie mądrości natury umysłu, której esencją jest pustość - wolność od mentalnych konstruktów. Dlatego guru jest najwyższy. Jak wspomniałem wczoraj, dharmakaja jest wolna od konceptualnych myśli, a jej naturą jest świetlistość – aspekt sambogakai, wolny od cech zwykłego świata, czyli PEMA. "Thugdzie" oznacza wielkie współczucie, nieprzerwaną aktywność buddów dla dobra czujących istot. W dzogczen natura umysłu ma zdolność naturalnego pomagania innym.
Dharmakaja jest jak przestrzeń, sambogakaja jak słońce. Promienie słońca, czyli energia, są niekontrolowane i niepowstrzymane. Natura waszego umysłu jest taka sama – manifestacja oświeconej aktywności buddów i bodhisattwów jest nieograniczona, stanowiąc wielkie siddhi. Wszystko to wynika z natury buddy i samopowstającej mądrości, reprezentowanej przez sylabę HUNG. Sylaba ta, zapisana pięcioma liniami, symbolizuje pięć mądrości buddy.
To wyjaśnienie Siedmiolinijkowej Modlitwy dotyczy ścieżki wyzwolenia, opartej na trzech mądrościach: słuchania, analizowania i medytacji. W tantrze mówimy także o ścieżce metody, zwanej ścieżką doskonałości lub spełniającą. Nie jestem w stanie omówić wszystkiego dzisiaj, ale mam nadzieję wrócić i dokończyć ten temat w przyszłości.