Modlitwa Siedmiolinijkowa
do Guru Rinpocze
NAUKI UDZIELONE PRZEZ TULKU DAKPĘ RINPOCZE
DROPAN LING 2024
Część 4.
ཧཱུྃ༔ ཨོ་རྒྱན་ཡུལ་གྱི་ནུབ་བྱང་མཚམས༔
HUNG UR GIEN JUL GI NUB DZIANG TSAM
Hung. W północno-zachodnim krańcu krainy Urgjen
པདྨ་གེ་སར་སྡོང་པོ་ལ༔
PE MA GE SAR DONG PO LA
Na drzewie pema gesar w sercu kwiatu lotosu
ཡ་མཚན་མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་བརྙེས༔
JAM TSEN CZIOG GI NGÖ DRUB NIE
Jesteś ty, obdarzony wspaniałymi i najwyższymi mocami
པདྨ་འབྱུང་གནས་ཞེས་སུ་གྲགས༔
PE MA DZIUNG NE SZIE SU DRAG
Znany jako Zrodzony z Lotosu
འཁོར་དུ་མཁའ་འགྲོ་མང་པོས་བསྐོར༔
KHOR DU KHAN DRO MANG PÖ KOR
Otoczony przez orszak wielu Dakiń
ཁྱེད་ཀྱི་རྗེས་སུ་བདག་བསྒྲུབ་ཀྱིས༔
KHIE KI DZIE SU DAG DRUB KI
Praktykuję i podążam za tobą
བྱིན་གྱིས་རློབས་ཕྱིར་གཤེགས་སུ་གསོལ༔
DZIN GI LAB CZIR SZIEG SU SOL
Proszę przyjdź, by udzielić swego błogosławieństwa
གུ་རུ་པདྨ་སིདྡྷི་ཧཱུྃ༔
GU RU PE MA SIDDHI HUNG
Padmasambhawo, udziel mi urzeczywistnienia!
Najważniejszym elementem tych nauk jest rozwijanie zaufania i oddania wobec Guru Rinpocze. Dziamgon Mipham Rinpocze, w swoim komentarzu, cytuje różnych tertonów, podkreślając, że modlitwa pełna oddania i szacunku pozwala dostrzec Guru Rinpocze w jego naturalnym stanie nirmanakaji. W tej formie przebywa on w przestrzeniach nirmanakaji, takich jak Miedziana Góra czy Sukhawati.
Każdy, kto z wiarą zwraca się do Guru Rinpocze z prośbą lub modlitwą, natychmiast otrzymuje jego błogosławieństwa i współczucie. Kluczowe jest pielęgnowanie zaufania i oddania, które umożliwiają otwarcie się na te dary. Cytowany w tekście Guru Czołang, mówi: „Szczęśliwcy, którzy szukają ochrony i wsparcia u mnie, Urgjena, powinni udać się w odosobnione miejsce”.
Odosobnienie porównuje się do sytuacji, w której, pogrążeni w smutku, zamykamy się przed światem, odcinając od zewnętrznych bodźców. W dawnych czasach, gdy ludzie dostrzegali cierpienie samsary, odchodzili w ustronne miejsca, kierowani wyrzeczeniem. Tybetański termin „nindziong” nie oznacza porzucenia świata, lecz głęboką świadomość nietrwałości i relatywności samsary. Praktyka w odosobnieniu powinna być przepełniona tą świadomością oraz znużeniem samsarycznym chaosem.
Współczesne doświadczenie depresji, gdy tracimy zainteresowanie światem i czujemy samotność, przypomina ten stan, lecz bez duchowego kierunku. Tekst podkreśla, że w takich chwilach należy w pełni polegać na Guru Rinpocze, powierzając mu ciało, mowę i umysł. Wszystkie nadzieje i pragnienia znajdują spełnienie w Guru Rinpocze, który jest jedynym schronieniem, niezależnie od tego, czy jesteśmy szczęśliwi, czy pogrążeni w smutku.
Siedmiolinijkową Modlitwę należy recytować z tym nastawieniem. Guru Rinpocze podkreśla, że na odosobnieniu, gdy brakuje możliwości składania tradycyjnych ofiar jak lampki czy tog, wystarczy oddanie i szacunek wyrażane ciałem, mową i umysłem.
Nie są potrzebne długie sadhany, inicjacje ani teksty – wystarczy szczera recytacja tej modlitwy. Guru Czołang w swojej termie zachęca, by nieustannie, z wielką żarliwością zwracać się do Guru Rinpocze. Intensywna praktyka może wywołać silne emocje, a nawet łzy, lub fizyczne zmęczenie. W takich momentach należy przerwać recytację i pozostać w naturalnym stanie umysłu, wolnym od myśli o przeszłości, przyszłości czy manipulowania teraźniejszością.
Taki stan, lub utrzymywanie mentalnego nastawienia wyrzeczenia i oddania, jest sposobem połączenia z Guru Rinpocze. Ciągłe uleganie mentalnym konstruktom jest niekorzystne, ale wiara i oddanie działają jako antidotum. Choć nie jest to ostateczna metoda, chwilowe pozostawanie w naturalnym stanie wspiera praktykę.
Guru Rinpocze zapewnia, że chroni wszystkich, którzy modlą się do niego z oddaniem. Tacy praktykujący stają się dziećmi nie tylko Padmasambhawy, ale także buddów trzech czasów. Ich umysł zyskuje wielką moc, medytacja staje się stabilna, a mądrość wzrasta. To samopowstające błogosławieństwo prowadzi do uwolnienia od cierpienia i umożliwia ochronę innych.
Praktykujący zyskują zdolność kontrolowania emocji i doświadczeń, podobnie jak wielcy mistrzowie, którzy swoją obecnością transformują umysły uczniów. Taka moc wynika z praktyki opartej na oddaniu i wyrzeczeniu. Guru Rinpocze mówi przez Guru Czołanga, że jego uczniowie serca są połączeni z aktywnościami dojrzewania i wyzwalania.
Siedmiolinijkowa Modlitwa, jako esencja tajemnych nauk Guru Czołanga, jest praktyką, którą zawsze warto wykonywać, niezależnie od okoliczności.
W tantrycznych naukach praktyka mantr opiera się na czterech fazach: zbliżenia się [nienpa], intymnej bliskości [ nie jen], osiągnięcia [drubpa] i wielkiego osiągnięcia [drupczen]. Podczas praktyki Guru Rinpocze należy wizualizować go na niebie, w centrum jeziora Dhanakosza, na lotosie o wielu płatkach, otoczonym niezliczonymi dakami i dakiniami. Ta wizualizacja, będąca metodą zbliżenia się, wymaga opanowania, by stała się wyraźna i stabilna. Następnie konieczne jest rozwijanie głębokiego szacunku, zaufania i oddania, co odpowiada bliskiemu zbliżeniu, zwanemu także fazą rozwojową (khyerim).
Praktykujący powinien gorąco pragnąć jedności swojego ciała, mowy i umysłu z trzema bramami Guru Rinpocze. W fazie osiągnięcia wszyscy buddowie i bodhisattwowie z dziesięciu kierunków wszechświata, reprezentujący przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, rozpuszczają się w Guru Rinpocze, który następnie przemienia się w światło i łączy się z praktykującym. To doświadczenie odzwierciedla pierwotną jedność praktykującego z Guru Rinpocze, której podstawą jest natura umysłu – samopowstająca rigpa, wolna od negatywnych emocji i w pełni oświecona.
Wielkie osiągnięcie, związane z fazą spełniającą (dzogrim), następuje, gdy praktykujący urzeczywistnia naturę umysłu, czyli rigpę sylaby HUNG. W tym stanie nie ma potrzeby stosowania metod, ponieważ podstawa, ścieżka i rezultat są jednym. Spontanicznie pojawiające się mądrości manifestują się bez wysiłku, a negatywne emocje nie powstają. Te cztery metody – zbliżenia się i intymnej bliskości (zażyłości), osiągnięcie i wielkie osiągnięcie – są kluczowe dla każdej tantrycznej praktyki, niezależnie od tego, czy pochodzi z linii kamy termy, czy dotyczy sadhan Guru Rinpocze lub innych jidamów.
W miesięcznym odosobnieniu pierwsze dwa tygodnie warto poświęcić na fazę rozwojową, skupiając się na wyraźnej wizualizacji. Trzeci tydzień powinien koncentrować się na intymnej bliskości i rozwijaniu oddania, a czwarty - na osiągnięciu i wchłanianiu buddów i Guru Rinpocze w świetlistość. Ostatnie dni odosobnienia można przeznaczyć na pozostawanie w naturalnym stanie. Nawet w dwugodzinnej sesji medytacyjnej można przejść przez wszystkie te etapy, stosując je sekwencyjnie.
W kontekście Siedmiolinijkowej Modlitwy pierwsze pięć linijek odpowiada fazie budowania (metodzie zbliżenia), ponieważ opisują wizualizację Guru Rinpocze. Szósta linijka, KHIE KI DZIE SU DAG DRUB KI, wyraża podążanie za Guru z zaufaniem i oddaniem, co odpowiada intymnej zażyłości.
Siódma linijka, DZIN GI LAB CZIR SZIEG SU SOL, oznacza osiągnięcie, ponieważ prosimy o błogosławieństwo trzech bram, dążąc do jedności z Guru Rinpocze. Ostatnia linijka GURU PEMA SIDDHI HUNG symbolizuje wielkie osiągnięcie – urzeczywistnienie natury umysłu, czyli dharmakaji. W tym stanie, wolnym od negatywnych emocji, przejrzystość umysłu manifestuje się jako świetlistość, co pozwala utrzymać obecność wszystkich buddów. Taka praktyka prowadzi do pełnego oświecenia.
Innym sposobem stosowania czterech metod jest jednoupunktowiona recytacja Siedmiolinijkowej Modlitwy z szacunkiem i tęsknotą, co odpowiada intymnej bliskości. W trakcie praktyki mogą pojawić się znaki błogosławieństwa, takie jak głębokie poczucie pewności. Przykładem jest historia syna Tulku Migme, który po sześciu miesiącach nieświadomości
[w wyniku wypadku] odzyskał zdrowie i został profesorem uniwersytetu w Indiach – świadectwo mocy błogosławieństw Guru Rinpocze.
Otrzymanie błogosławieństwa nie oznacza końca praktyki, lecz konieczność kontynuacji aż do pełnego oświecenia. Faza osiągnięcia manifestuje się czasem w snach lub doświadczeniach wykraczających poza doczesne pragnienia, takich jak sukces w biznesie czy życiu rodzinnym. Wielkie osiągnięcie, czyli urzeczywistnienie natury umysłu, jest stanem pełnego oświecenia, w którym praktykujący staje się nieoddzielny od Guru Rinpocze.
Dla zachodnich praktykujących, którzy często napotykają trudności, takie jak fizyczne ograniczenia czy wątpliwości dotyczące praktyki, kluczowe jest nieustanne oddanie i kontynuacja praktyki w każdych okolicznościach. Znaki błogosławieństwa, choć ważne, nie są powodem do przerwania wysiłków. Praktyka musi trwać aż do urzeczywistnienia natury umysłu, która jest ucieleśnieniem wszystkich buddów.
Historia Rigdzina Dzigme Lingpy, ucznia Longczenpy Rabdziampy, ilustruje ten proces. Dzigme Lingpa, praktykując guru jogę, najpierw ujrzał Longczenpę, co było błogosławieństwem ciała. Następnie Longczenpa pojawił się z uśmiechem, błogosławiąc jego umysł. W trzecim objawieniu, przemawiając i przekazując teksty, Longczenpa pobłogosławił mowę Dzigme Lingpy. Dzięki tym błogosławieństwom Dzigme Lingpa, mimo braku formalnego wykształcenia, napisał wiele traktatów, w tym Longczen Ningtik, otwierając skarby serca Longczenpy. Pema Urgjen Gjalpo, wielki terton term północnych, podkreśla, że Siedmiolinijkowa Modlitwa jest królem wszystkich modlitw.
Dla tych, którzy praktykują ją z aspiracją i oddaniem, przez siedem lub dwadzieścia jeden dni, gwarantowane jest otrzymanie błogosławieństw siddhi i usunięcie przeszkód. Guru Rinpocze obiecuje, że recytacja z piękną melodią i użyciem instrumentów, takich jak damaru, przyciąga jego błogosławieństwa z Miedzianej Góry.
Modlitwa jest jak płacz dziecka, na który matka nie może pozostać obojętna. Szczególnie w dziesiątym dniu miesiąca, w miesiącu małpy lub roku małpy, manifestacje Guru Rinpocze są wszechobecne, a błogosławieństwa i siddhi dostępne dla szczęśliwców. Nawet po pojawieniu się znaków błogosławieństwa praktyka powinna trwać przez całe życie.
W chwili śmierci umysł praktykującego, który nieustannie polegał na Guru Rinpocze, rozpuści się w jego umyśle, co prowadzi do oświecenia. Bez takiej praktyki po śmierci umysł może błąkać się w samsarze lub spaść na niższe ścieżki. Dlatego nieustanna praktyka Siedmiolinijkowej Modlitwy jest drogą do pełnego urzeczywistnienia i ostatecznego wyzwolenia.