Modlitwa Siedmiolinijkowa
do Guru Rinpocze
NAUKI UDZIELONE PRZEZ TULKU DAKPĘ RINPOCZE
DROPAN LING 2024
Część 1.
ཧཱུྃ༔ ཨོ་རྒྱན་ཡུལ་གྱི་ནུབ་བྱང་མཚམས༔
HUNG UR GIEN JUL GI NUB DZIANG TSAM
Hung. W północno-zachodnim krańcu krainy Urgjen
པདྨ་གེ་སར་སྡོང་པོ་ལ༔
PE MA GE SAR DONG PO LA
Na drzewie pema gesar w sercu kwiatu lotosu
ཡ་མཚན་མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་བརྙེས༔
JAM TSEN CZIOG GI NGÖ DRUB NIE
Jesteś ty, obdarzony wspaniałymi i najwyższymi mocami
པདྨ་འབྱུང་གནས་ཞེས་སུ་གྲགས༔
PE MA DZIUNG NE SZIE SU DRAG
Znany jako Zrodzony z Lotosu
འཁོར་དུ་མཁའ་འགྲོ་མང་པོས་བསྐོར༔
KHOR DU KHAN DRO MANG PÖ KOR
Otoczony przez orszak wielu Dakiń
ཁྱེད་ཀྱི་རྗེས་སུ་བདག་བསྒྲུབ་ཀྱིས༔
KHIE KI DZIE SU DAG DRUB KI
Praktykuję i podążam za tobą
བྱིན་གྱིས་རློབས་ཕྱིར་གཤེགས་སུ་གསོལ༔
DZIN GI LAB CZIR SZIEG SU SOL
Proszę przyjdź, by udzielić swego błogosławieństwa
གུ་རུ་པདྨ་སིདྡྷི་ཧཱུྃ༔
GU RU PE MA SIDDHI HUNG
Padmasambhawo, udziel mi urzeczywistnienia!
Bez właściwej motywacji nawet przebywanie w świątyni, odprawianie rytuałów czy wykonywanie pokłonów nie przynosi duchowych korzyści. Nasze działania – ciała, mowy i umysłu – stają się źródłem oświecenia tylko wtedy, gdy są wspierane czystą intencją. Dzięki odpowiedniej motywacji, codzienne czynności, takie jak wędrówki w górach czy wizyty w miejscach niezwiązanych ze świątynią, mogą stać się oświeconymi działaniami. Kluczowy jest umysł bodhiczitty, który powinien nieustannie przenikać nasze myśli i czyny. Szczególnie w kontekście praktyk świątynnych, takich jak okrążanie stupy, składanie kwiatów czy pokłony, bodhiczitta jest niezbędna, aby nadać tym działaniom głębszy sens.
Nauki Buddy można podzielić na sutrajanę i tantrajanę, przy czym dzisiejszy wykład koncentruje się na mantrajanie, a konkretnie na najgłębszych, wewnętrznych tantrach. Komentarz dotyczy Siedmiolinijkowej Modlitwy do Guru Rinpocze, wyjaśnianej z perspektywy najgłębszego poglądu. Wyjaśnienia te obejmują trzy aspekty: zewnętrzne (określające, kto udzielił nauk, gdzie i kiedy), wewnętrzne oraz najbardziej subtelne. Jako praktykujący modlimy się do Guru Rinpocze, wizualizując go przed sobą, jakby przybywał z innego miejsca.
Guru Rinpocze jest ucieleśnieniem wszystkich buddów, trzech kaji, trzech korzeni, Trzech Klejnotów oraz buddów trzech czasów. Zewnętrzne zrozumienie jego natury bywa trudne, lecz głębsze, wewnętrzne studium ukazuje, że jest on esencją oświecenia wszystkich buddów. Kluczowe dla praktyki Guru Rinpocze jest oddanie – bez niego nie można otrzymać błogosławieństw. Oddanie rodzi się z poznania jego niezwykłych właściwości. Brak oddania wobec tych cech świadczy o niezrozumieniu ich znaczenia. Poznanie właściwości Guru Rinpocze jest fundamentem autentycznej praktyki.
Pierwsza sylaba modlitwy, HUNG, symbolizuje umysł Guru Rinpocze i jest nasienną sylabą jego przebudzonej świadomości. Ma ona niezliczone znaczenia, ale w zewnętrznym wyjaśnieniu reprezentuje inwokację, przywołanie Guru Rinpocze.
Słowa URGJEN JUL odnoszą się do krainy Uddijany, położonej na północny zachód od Bodhgai, będącej w czasach Buddy głównym ośrodkiem Dharmy.
Uddijana ma kluczowe znaczenie dla nauk tantrycznych, zwłaszcza dzogczen, z których większość wywodzi się z tego miejsca. Wielcy mistrzowie, tacy jak Garab Dordże czy Śri Simha, związani są z Uddijaną. Śri Simha, pochodzący z Chin, udał się tam po wizji dakiń, by spotkać Garaba Dordże. Inni mistrzowie, jak Dźnianasutra czy Wimalamitra, również czerpali nauki dzogczen z tego źródła. Uddijana leży na granicy północy i zachodu, a w jej sercu znajduje się jezioro Dhanakosza, którego nazwa oznacza „skarbiec”. Jezioro to symbolizuje dharmadhatu, a Guru Rinpocze pojawił się w nim na kwiecie lotosu.
Linijka PE MA GE SAR DONG PO LA opisuje pojawienie się Guru Rinpocze w centrum jeziora Dhanakosha, na łodydze lotosu o wielobarwnych płatkach, symbolizujących pięć mądrości. Guru Rinpocze manifestuje się na czerwonym płatku jako ucieleśnienie trzech kaji: dharmakaji (umysłu Buddy Amitabhy), sambhogakaji (mowy Awalokiteśwary) i nirmanakaji (ciała przejawienia, czyli Padmasambhawa).
Guru Rinpocze pojawił się w odpowiednim czasie z centrum serca Buddy Amitabhy - z sylaby HRI. Sylaba ta, otoczona pięciokolorowymi promieniami światła, zawiera błogosławieństwa buddów dziesięciu kierunków, ich właściwości i siddhi. Promienie te, wraz z dźwiękami wadżry wydawanymi przez strażników Dharmy, daków i dakinie, zostały wchłonięte przez kwiat lotosu, a sylaba HRI przekształciła się w ciało Padmasambhawy. Pierwszą ludzką istotą, która zobaczyła Guru Rinpocze, był król Indrabodhi.
Nie jest pewne, jak długo Guru Rinpocze przebywał na lotosie, zanim go dostrzeżono. W wielu termach zapisano, że jeszcze przed spotkaniem z królem [Padmasambhawa] udzielał nauk i przekazów, prowadząc liczne istoty do oświecenia. Jego moc była tak wielka, że mógł wyzwolić tysiące istot jednocześnie. Król Indrabodhi, nie mając następcy, ogłosił, że odda wszystko za syna. Rozdał swój skarbiec, co było wyrazem jego hojności. Wyruszył w podróż, by odnaleźć cenny klejnot spełniający życzenia, a po powrocie ujrzał Guru Rinpocze, wyglądającego jak mały chłopiec. Zabrał go do pałacu i uznał za syna, nie rozpoznając w nim oświeconej istoty.
Linijka JAM TSEN CZIOG GI NGÖ DRUB NIE opisuje cudowne i niezwykłe aktywności Guru Rinpocze, które są określane jako „emaho” – pełne cudów. Nawet przed spotkaniem z Indrabodhim Guru Rinpocze przejawiał oświecone działania. Król, postrzegając go jako zwykłego człowieka, nie dostrzegał jego boskiej natury. Ostatecznie Guru Rinpocze opuścił pałac, co miało głębokie znaczenie. Zarówno Budda Siakjamuni, jak i Guru Rinpocze porzucili życie pałacowe, ucząc, że zbytnie [przywiązanie do przyjemnego, wygodnego życia] może oddalać od celu, a jego porzucenie otwiera drogę do urzeczywistnienia.
Wędrując, Guru Rinpocze, choć w pełni oświecony, spotykał mistrzów, od których przyjmował nauki. Odwiedził osiem cmentarzy, gdzie uczył się od heruków, manifestując osiem form. Jego zachowanie było niezwykłe – nosił szaty ze skóry nieboszczyków i żywił się ich szczątkami, co dla oświeconej istoty nie miało rozróżnienia na czyste i nieczyste. W tantrze, przy pełnym urzeczywistnieniu, wszystkie zjawiska są postrzegane jako czyste. Dla Guru Rinpocze porzucenie pałacu nie było wyrzeczeniem, gdyż wszędzie był w stanie oświecenia. Jego działania, takie jak powrót do królestwa Indrabodhiego, gdzie rzeka zawróciła swój bieg, gdy próbowano go utopić, świadczyły o posiadaniu zwyczajnych i nadzwyczajnych siddhi. Miejsce to, zwane Rewalsar (Tso Pema), jest obecnie czczone w Indiach.
Innym przykładem cudownych działań Guru Rinpocze było jego spotkanie z księżniczką Mandarawą w królestwie Zachoru. Mandarawa, chcąc praktykować Dharmę, odrzuciła małżeństwo. Gdy wieści o jej spotkaniach z Guru Rinpocze dotarły do króla, rozgniewany monarcha rozkazał uwięzić oboje. Guru Rinpocze miał zostać spalony, lecz ogień płonął przez siedem dni, nie gasnąc. Gdy król podszedł, ujrzał jezioro, a w jego centrum Guru Rinpocze na kwiecie lotosu. Przekonany o jego świętości, król wyraził skruchę i zaoferował mu najcenniejsze szaty, klejnoty i koronę lotosową, które są przedstawione na wizerunkach Guru Rinpocze.
Te wydarzenia, opisane w linijce JAM TSEN CZIOG GI NGÖ DRUB NIE, pokazują, jak Guru Rinpocze poprzez cuda prowadził innych do praktyki tantry. Linijka PEMA DZIUNG NE SZIE SU DRAG oznacza, że Guru Rinpocze jest znany jako Zrodzony z Lotosu. Król Indrabodhi, mimo że ujrzał go na lotosie, postrzegał go jako zwykłego człowieka. Z kolei król Zachoru, widząc go na kwiecie pośród jeziora, rozpoznał jego spontaniczną, boską naturę. Nazwa „Zrodzony z Lotosu” nie jest przydomkiem ani imieniem z dzieciństwa, lecz odzwierciedla jego cudowne aktywności i wyjątkowy sposób pojawienia się. Mipham Rinpocze podkreśla, że Guru Rinpocze jest znany jako Zrodzony z Lotosu nie tylko na kontynencie Dziambudwipa, ale w całym wszechświecie. Jako widjadhara jest ucieleśnieniem wszystkich obiektów schronienia. Modlitwa do niego jest modlitwą do wszystkich buddów i bodhisattwów. Sam Guru Rinpocze powiedział, że urzeczywistnienie [jego natury], oznacza urzeczywistnienie wszystkich buddów.
Linijka KHOR DU KHAN DRO MANG PÖ KOR opisuje Guru Rinpocze otoczonego niezliczoną ilością daków i dakiń – tantrycznych praktykujących, świetlistych istot. W odróżnieniu od bodhisattwów mahajany, dakowie i dakinie reprezentują tantryczne aspekty oświecenia. Zewnętrznie są to istoty otaczające Guru Rinpocze, ale w wewnętrznym znaczeniu symbolizują mądrości otaczające główną mądrość jego umysłu. Są one nierozdzielne od niego, podobnie jak niezliczone zjawiska są nierozdzielne od oświecenia. Guru Rinpocze i jego orszak to wyłącznie oświecone istoty, będące klejnotami pomyślności.
Linijka KHIE KI DZIE SU DAG DRUB KI wyraża pragnienie podążania za Guru Rinpocze i praktykowania, by osiągnąć jego właściwości. Autentyczne podążanie wymaga oddania i zaufania, wyrażanych przez pokłony i aspiracje płynące z głębi serca. Mechaniczne wykonywanie pokłonów, bez dostrzeżenia niezwykłych cech Guru Rinpocze, staje się pustym rytuałem. Prawdziwe oddanie rodzi się z zachwytu nad jego właściwościami, które są jedynym sposobem uwolnienia od cierpienia. Gdy je dostrzegamy, nie pragniemy niczego innego, podobnie jak ktoś, kto pragnie konkretnego przedmiotu, nie rozważa innych możliwości.
Szczere podążanie za Guru Rinpocze gwarantuje błogosławieństwa, o ile nie jest motywowane chwilowymi trudnościami czy samsarycznymi pragnieniami.